Ψάχνοντας στο νέτ για πληροφορίες για κρασιά,ποικιλίες οινοποιήσιμες κλπ παρόμοια,βρήκα ένα άρθρο στο "ΒΗΜΑ" στο σημείο
γραμμένο στις 18 Μαϊου 1997 απο τον Παν. Διονυσίου.
"...............Η ελληνική όμως «παρουσία» δεν εξαντλείται στα πρόσωπα. Υποστηρίζεται από αρκετούς συγγραφείς ότι οι «ρίζες» της ποικιλίας Cabernet βρίσκονται στην Ηπειρο, από τα παράλια της οποίας ξεκίνησε σαν Biturica και χάρη στις ρωμαϊκές λεγεώνες έφθασε ως την τότε Burdigala, προτού κατακυριεύσει κυριολεκτικώς τον κόσμο. Μια άλλη δε, επίσης ενδιαφέρουσα, θεωρία συνδέει και γλωσσολογικά το Cabernet με την Καπνία άμπελο των αρχαίων, η οποία όταν μετανάστευσε στις ελληνικές αποικίες της Νοτίου Γαλλίας μετονομάστηκε «Carbonica», διατηρώντας τη σημασία του ονόματός της, και στη συνέχεια μετατράπηκε σε Carbonet και Cabernet......."
Το καπερνέ σ' όλες τις παραλλαγές του καλλιεργείται σε όλες τις χώρες, όπου μπορεί να ευδοκιμήσει η άμπελος, αποδίδοντας παντού κρασιά αναγνωρίσιμης γεύσης και ποιότητας. Κι έχω ξαναγράψει στα μπλόγκ μου ότι δεν νοείται κόκκινο κρασί προς παλαίωση που να μην είναι μίγμα με καπερνέ. Ετσι λοιπόν γνωρίζοντας την διεθνικότητα του καπερνέ έπεσα απο τα σύννεφα διαβάζοντας οτι πιθανόν να κατάγεται απο την Ελλαδίτσα μας. Η μάλλον ανέβηκα στα σύννεφα. Δεν μπορώ ουτε και θέλω να εκφέρω γνώμη για τις θεωρίες περι καταγωγής του καπερνέ. Εκείνο που πιστεύω ακράδαντα κι εκφράζω ανεπιφύλακτα είναι οτι στη ελληνική γή έχει αναπτυχθεί και μπορεί να αναπτυχθεί απέραντη βιοποικιλία ειδών που μπορεί να ήταν απαρχή πολλών ποικιλιών της υφηλίου.
Σαν παράδειγμα υπάρχει η ποικιλία malvasia που σήμερα έχει χώρα προέλευσης την Ιταλία με πολλές παραλλαγές. Μαλβαζία όμως είναι η μεσαιωνική ονομασία της Μονεμβασιάς. Απο μελέτες δε παλιών εμπορικών συμβολαίων έχει τεκμηριωθεί οτι στην Μονεμβασία η ίσως στην Κρήτη γινόταν παραγωγή ενός κρασιού γλυκού που στα έγγραφα αναφέρεται σαν μαλβαζία. Αυτά κατά την Ενετική εποχή των Κυκλάδων κι η παραγωγή αυτού του κρασιού επιβεβαιώνεται απο τις θαλάσσιες εξαγωγές του βάσει των εμπορικών εγγράφων που έχουν διασωθεί. Το κρασί αυτό αποτελεί ένα μύθο διότι ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί πως και με ποιές ποικιλίες φτιαχνότανε προφανώς διότι τα εμπορικά έγγραφα αποδεικνύουν την ύπαρξη του κι όχι την σύσταση του. Το βέβαιο όμως είναι οτι οι Ενετοί πήραν κλήματα απο τις ποικιλίες που έβγαινε και τις φύτεψαν στην Ιταλία κι ακόμη πρέπει να τις ταξίδεψαν μέχρι και την Μαδέρα. Είναι δε πολύ γνωστά τα γλυκά κρασιά τύπου πορτό που παράγονται στη Μαδέρα ακριβώς απο ποικιλίες που "μετανάστευσαν" απο τον Ελληνικό χώρο . Οπως επίσης κι οι παραλλαγές της ποικιλίας malvasia(nero,aromatica κλπ) που προέρχονται απο την Ιταλία.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει η ποικιλία Μονεμβασιά που καλλιεργείται στην Πάρο και μαζί με την Μανδηλαριά αποτελούν τα συστατικά ενός τοπικού ΟΠΑΠ. Εχει γίνει ανάλυση DNA στην malvasia κι έχει τεκμηριωθεί οτι δεν έχει μεγάλη σχέση με την ποικιλία Μονεμβασιά αλλά περισσότερο με την ποικιλία Αθήρι προέλευσης Ρόδου η οποία είναι συστατικό του καταπληκτικού λιαστού γλυκού κρασιού Βισάντο της Σαντορίνης.
Ενα σημείο που ενισχύει την θεωρία οτι πιθανόν το κρασί μαλβαζία να έβγαινε στην Κρήτη είναι οτι σαν συστατικό του εικάζεται οτι ήταν η ποικιλία λιάτικο (Ιου-λιατικο= του Ιουλίου) που σήμερα καλλιεργείται και δίνει τοπικά κρασιά στην Κρήτη. Το λιάτικο δε αποτελεί μια εξαιρετικά πολύ καλή πρώτη "ύλη" για την παρασκευή γλυκών κρασιών.
Σήμερα στο Ληλάντιο δίπλα στην Χαλκίδα καλλιεργείται σε μικρή παραγωγή μαλβαζία που δίνει ένα καταπληκτικό λευκό ξηρό κρασί με πλουσιοτάτη γεύση και άρωμα.
